Η παράσταση υποκρισίας σχετικά με τις κυβερνητικές αποφάσεις για το λεγόμενο «δίχτυ κοινωνικής αλληλεγγύης» ξεκίνησε αμέσως μετά την ολοκλήρωση του Υπουργικού Συμβουλίου, με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Ο Κ.Σημίτης πλαισιούμενος από τους Τ. Γιαννίτση και Αλ. Παπαδόπουλο, προέβη σε δηλώσεις... σοσιαλιστικού (!) περιεχομένου, σύμφωνα με τις οποίες στόχος των εν λόγω αποφάσεων είναι «να περιοριστούν οι ανισότητες, να ενισχυθούν όσοι είναι πιο αδύναμοι» και «να δημιουργηθεί μια κοινωνία πιο δυναμική». Δεν παρέλειψε, φυσικά, να αναφέρει ότι με το πρόγραμμα που αποφάσισε η κυβέρνηση «υλοποιείται η δέσμευση που είχε αναλάβει απέναντι στον ελληνικό λαό, η κοινωνική πολιτική να βρίσκεται υψηλά στις προτεραιότητές της... για την αντιμετώπιση φαινομένων αποκλεισμού και φτώχειας».

Από εκεί και πέρα ο πρωθυπουργός, νομίζοντας ότι απευθύνεται σε αδαείς και προσβάλλοντας ευθέως τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού, άρχισε να δίνει και παραδείγματα «απόδειξης» της κοινωνικής του ευαισθησίας που, όπως είπε, αποδεικνύουν ότι επέρχεται η «κοινωνική σύγκλιση» με τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Σύμφωνα με τα εν λόγω παραδείγματα, ο πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων:

α) υποσχέθηκε από το Γενάρη του 2002 όσα νοικοκυριά ορεινών, ημιορεινών και νησιωτικών περιοχών έχουν ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μικρότερο των 750.000 δραχμών θα λάβουν το ποσό των...100.000 έως 200.000 δραχμών ως «οικονομική ενίσχυση»! Είπε μάλιστα ότι το μέτρο αφορά 140.000 οικογένειες.

Οπως γίνεται αντιληπτό δε ζήτησε ούτε ένα τυπικό «συγγνώμη» για το γεγονός ότι εν έτει 2001 αυτές οι 140.000 οικογένειες ζουν με λιγότερα από 750 χιλιάρικα το χρόνο.

β) υποσχέθηκε επίσης για τα νοικοκυριά που ζουν με εισόδημα κάτω του 1 εκ. δραχμών ετησίως θα «επιδοτηθούν» με το... ιλιγγιώδες ποσό των 100.000 δραχμών το χρόνο για κάθε παιδί προσχολικής και σχολική ηλικίας έως 16 ετών... Πρόκειται για 274 δραχμές ημερήσιας «επιδότησης»...

Κατόπιν αυτών ο κ.Σημίτης «κορδώθηκε» ότι αυτή είναι «η σοσιαλιστική πολιτική». Οπως συμπλήρωσε «είναι μια πολιτική που δημιουργεί μια κοινωνία συνοχής και δικαιοσύνης, η οποία συνεπάγεται μια ισχυρή κοινωνία» και όσον αφορά τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου κατέληξε ότι συνιστούν «τα πολιτικά εργαλεία της κυβέρνησης απέναντι στις αδικίες που δημιουργεί ο μηχανισμός της αγοράς και η εξέλιξη, τα εργαλεία για την κοινωνική συνοχή»...