«Οσο για την πιο ευτυχισμένη στιγμή της πρωθυπουργίας μου, σίγουρα ήταν εκείνο το πρωινό στο Ελσίνκι, όταν είδα το σύνολο των όρων μας να γίνεται τελικά δεκτό από τους 14 εταίρους μας». Αυτά λέει ο Κ. Σημίτης στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία».

Διαβάστε τώρα και τι λέει το κείμενο Συμπερασμάτων της Συνόδου του Ελσίνκι, στην παράγραφο 4: «Παροτρύνει (σ.σ. η ΕΕ) τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων. Αλλως, θα πρέπει να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος. Το αργότερο, στα τέλη του 2004, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανεξετάσει την κατάσταση, ως προς κάθε εκκρεμή διαφορά, ιδίως όσον αφορά τις επιπτώσεις στην ενταξιακή διαδικασία προκειμένου να προαγάγει την επίλυσή τους μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου».

Προφανώς και σύμφωνα με όσα λέει ο Κ. Σημίτης, η αναγνώριση της ύπαρξης «συνοριακών διαφορών και άλλων συναφών θεμάτων», μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας - και όχι μόνον αυτό της υφαλοκρηπίδας - ήταν όρος της ελληνικής πλευράς... Το ίδιο ισχύει και για το πώς οι διαφορές αυτές θα αντιμετωπιστούν, αφού η απόφαση περιγράφει σαφώς τη διαδικασία, όπως και για το γεγονός ότι αναγνωρίζεται στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κάθε δικαίωμα επέμβασης.

Τα συμπεράσματα δικά σας...