Τότε, ξέρεις στις 9 Απρίλη, θα βρεθείς μόνος σου μπροστά στην κάλπη. Θ' αφήσεις να πέσει πίσω σου το κουρτινάκι του παραβάν και θα βρεθείς μόνος σου. Τότε σκέψου, προσπάθησε να φέρεις στο νου σου μερικές από τις εμπειρίες σου, θα σε βοηθήσουν να κάμεις την επόμενή σου κίνηση. Σκέψου στην οθόνη του παραβάν σου τον φυλακισμένο Οτσαλάν με τη μονωτική ταινία στα μάτια, σκέψου λίγο τα καρβουνιασμένα σώματα και τα ακρωτηριασμένα παιδιά στη Γιουγκοσλαβία (τώρα) του ΝΑΤΟ.

Σκέψου τον Γιάννη της Μαρίας μπροστά στην πύλη του Πολυτεχνείου όταν τη λύγιζε το τανκ του Γιωργάκη. Σκέψου τον μπαρμπα-Νίκο, με τα αρθριτικά του τώρα, μα τότε παλικαράκι να βάζει το μπέτη του μπροστά και να μάχεται με τον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ για το «δίκιο και τη Λευτεριά». Σκέψου πόσα προεκλογικά φυλλάδια πήρες χωρίς να τα θέλεις με το Ταχυδρομείο από κυρίους με γραβάτες και πόσο πιο σφιχτά θα 'θελες να τις δεις δεμένες στο λαιμό τους. Αν κάποιος σου χτυπήσει την πλάτη τότε, λίγο πριν την απόφασή σου, να μην ξιπαστείς, θα 'ναι ο Μανώλης ο άνεργος και θα σου ζητήσει να τον κοιτάξεις στα μάτια. Θα σου τραβήξει το μανίκι η Ρούλα, έγκυος στο δεύτερό της παιδί και θα σου πει πως δεν τα βγάζουνε πέρα με τον Αλέκο, κι είναι και ανασφάλιστη μιας και δε βρήκε δουλιά πέρσι στα ξενοδοχεία.

Διάλεξε το πιο βαρύ ψηφοδέλτιο και δίπλωσέ το όμορφα. Το χρωστάς σ' όλους αυτούς που τώρα είναι δίπλα σου, σ' όλους αυτούς που σε θυμήθηκαν τώρα ενώ εσύ τους θυμάσαι πάντα. Το «άι σιχτίρ» που λέει ο Γιώργης, ο Νίκος, η Γιάννα ή ο Νικολής, πρέπει να το δυναμώσεις. Να πεις κι εσύ το δικό σου «άι σιχτίρ». Αντιστάσου. Δε θα μετανιώσεις. Τους το χρωστάς. Χρωστάς στον εαυτό σου μια αξιοπρεπή στάση. Δίπλωσε το πιο βαρύ ψηφοδέλτιο όμορφα. Μετά που θα γυρίσεις στο σπίτι να πας στον καθρέφτη σου και να του κλείσεις το μάτι. Να χαμογελάσεις, να σηκώσεις ψηλά το κεφάλι και να πεις «Σκιάς δεν ντρέπομαι». Για ένα να 'σαι σίγουρος, πως σ' αυτές τις εκλογές πολλοί θα γυρίσουνε στο σπίτι τους και θα κοιταχτούνε στον καθρέφτη τους.