Οι εργαζόμενοι στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκονται αντιμέτωποι με μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Τις ανατροπές στο εργασιακό καθεστώς και το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που, κατ' εντολή των πολυεθνικών επιχειρήσεων, μελετούν και εφαρμόζουν τα κράτη - μέλη της ΕΕ.

ΟΡ. Πρόντι και οι άλλοι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ανακάλυψαν τους τελευταίους μήνες τη «νέα οικονομία», έναν όρο αρκετά ασαφή με τον οποίο θέλουν να περιγράψουν τις σύγχρονες ανάγκες των μονοπωλίων στις συνθήκες της «παγκοσμιοποίησης», της εξέλιξης της τεχνολογίας και του έντονου ανταγωνισμού. Το τυπικό παράδειγμα της «νέας οικονομίας» είναι η οικονομική πολιτική των τελευταίων χρόνων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γι' αυτό εξάλλου οι «δεκαπέντε» εκθειάζουν το αμερικανικό μοντέλο στην αγορά εργασίας και της κοινωνικής ασφάλισης.

Οι εισηγήσεις που παρουσιάστηκαν στη Σύνοδο της Λισαβόνας μπορεί να παρουσιάζουν κάποιες μικροδιαφορές, έχουν όμως έναν ισχυρό κοινό παρονομαστή: Την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και την κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης των εργαζομένων. Οι «κεντροαριστεροί» πρωθυπουργοί της Βρετανίας και της Ιταλίας στην κοινή επιστολή τους προς τη Σύνοδο της Λισαβόνας δε μασάνε καθόλου τα λόγια τους. Προτείνουν λοιπόν μεταξύ των άλλων: «δυνατότητα απολύσεων με κατάργηση δικαιώματος στην πρόωρη συνταξιοδότηση, δραστική μείωση και αυστηρό έλεγχο των αναπηρικών συντάξεων, αύξηση και εναρμόνιση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μορφές σταδιακής συνταξιοδότησης υπερήλικων εργαζομένων».

Δεν πρέπει να μένει καμιά αμφιβολία στους εργαζόμενους για το τι θα φέρει η «επόμενη μέρα», η «μετα - ΟΝΕ εποχή». Αυτό που μένει είναι, τι θα κάνουν οι ίδιοι για να αντιμετωπίσουν αυτή την επίθεση κατά των δικαιωμάτων τους. Αν το κεφάλαιο και οι εντολοδόχοι του, ηγέτες της ΕΕ, αναγνωρίζουν ότι για την επιτυχία των στόχων τους χρειάζεται ο συντονισμός και η αποφασιστικότητα, τότε και για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα και τα άλλα κράτη - μέλη μόνον αυτός ο δρόμος υπάρχει. Αγώνας πολύμορφος, σκληρός, μακροχρόνιος, σε εθνικό επίπεδο, για την απόκρουση των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής σε κάθε κράτος, αλλά και συντονισμένα σε κοινοτικό.

Για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα υπάρχει μια επιπλέον δυνατότητα, οι εκλογές στις 9 του Απρίλη. Θα ψηφίσουν αυτούς που συμφωνούν και υπόσχονται να υλοποιήσουν την πολιτική του εργασιακού Μεσαίωνα, της κατεδάφισης του ασφαλιστικού συστήματος; `Η θα ψηφίσουν το ΚΚΕ, ενισχύοντας το μόνο κόμμα που εξ αρχής στάθηκε αντίθετο στις επιλογές της ΕΕ, προειδοποίησε τους εργαζόμενους για τα επερχόμενα δεινά, πρωτοστάτησε στους αγώνες και προτείνει τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο με τη συγκρότηση και το δυνάμωμα του Λαϊκού Μετώπου; Τώρα μπορούν και πρέπει να αποφασίσουν με βάση τα συμφέροντά τους.