Στις 24 Μάρτη 1999 λίγο πριν τις 9 το βράδυ οι σειρήνες ήχησαν στην Πρίστινα, το Βελιγράδι, την Ποντγκόριτσα, το Νόβισαντ. Ηταν το πρώτο πλήγμα με πυραύλους και βόμβες από τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ και τα πλοία που έπλεαν στην Αδριατική. Ετσι άρχισε η επιδρομή του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας, το μεγαλύτερο από τα εγκλήματα της ατλαντικής «συμμορίας», μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Ακολούθησαν 78 μαρτυρικές μέρες για το λαό της Γιουγκοσλαβίας. Μέρες που δεν πρέπει να ξεχάσουμε, πολύ περισσότερο αφού η επιδρομή δεν έχει τελειώσει ακόμη...

Λίγες ώρες πριν την έναρξη της επιδρομής, ο απεσταλμένος του Αμερικανού Προέδρου Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ είχε φύγει από το Βελιγράδι, δηλώνοντας ότι οι συνομιλίες με την ηγεσία της Γιουγκοσλαβίας δεν κατέληξαν πουθενά. Οι διπλωματικές ελπίδες για την αποτροπή του πολέμου χάθηκαν, όταν ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα έδωσε την εντολή στον στρατιωτικό διοικητή των δυνάμεων της Συμμαχίας Ουέσλι Κλαρκ να ξεκινήσει τις επιχειρήσεις.

Τις προηγούμενες μέρες το ΝΑΤΟ είχε προετοιμάσει τα πάντα γι' αυτή τη στιγμή. Περισσότερα από 400 μαχητικά αεροπλάνα, από τα οποία τα 269 αμερικανικά, είχαν εγκατασταθεί σε ΝΑΤΟικές βάσεις της Ιταλίας, ενώ στην Αδριατική έπλεαν δυο αεροπλανοφόρα, το αμερικανικό «Εντερπράιζ» και το γαλλικό «Φος», μαζί με πολλά άλλα πλοία και υποβρύχια, πανέτοιμα να εκτοξεύσουν πυραύλους τύπου Κρουζ.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπ. Κλίντον σε διάγγελμά του ισχυρίζεται ότι η επίθεση έχει στόχο την αποτροπή μιας «τεράστιας πυρκαγιάς» στα Βαλκάνια και εκφράζει «ανησυχία» για το ενδεχόμενο ελληνοτουρκικής εμπλοκής. Ο Χ. Σολάνα, με δήλωσή του κατηγορεί ως υπεύθυνη την ηγεσία της Γιουγκοσλαβίας και τονίζει ότι οι ενέργειες της Συμμαχίας «δεν έχουν στόχο το γιουγκοσλαβικό λαό». Οι ηγέτες των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης απ' το Βερολίνο, όπου συνεδριάζουν, εκδίδουν ανακοίνωση συμπαράταξης με το ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση της Ρωσίας ζητά την έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν δηλώνει: «Είναι τραγικό που η διπλωματία απέτυχε, αλλά είναι στιγμές που η χρήση βίας μπορεί να είναι νόμιμη για την αναζήτηση της ειρήνης»!