Πριν χρόνια, όταν ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι ήμασταν όμηροι της διαφήμισης, της τεχνολογίας,, της κατανάλωσης, των ΜΜΕ και άλλων συμβατικών ή μη μέσων, υπήρχαν κάτι φωνές διαμαρτυρίας:

Μην αποθηκεύετε σκουπίδια. Δηλαδή, πολλές από τις πληροφορίες με τις οποίες βομβαρδίζεστε σας είναι άχρηστες. Μην τις στοιβάζετε στα συρταράκια του εγκεφάλου σας.

Τώρα ακούγεται μια άλλη λέξη. Η οπλοποίηση του Ιράκ. Δηλαδή, τι σημαίνει; Αυτή η χώρα εξοπλίζεται ή η οπλοποίηση δικαιολογεί το εμπάργκο, αιτία θανάτου για χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως παιδιών.

Ωστόσο, παρ' όλο που ήμουν προειδοποιημένη, δεν μπορώ να μην παρακολουθώ την επικαιρότητα. Βέβαια, ανάμεσα στα σοβαρά προβλήματα υπεισέρχονται και τα σκουπίδια. Οι ανέμοι φυσούν απ' όλες και προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν ξέρω πόσο ασφαλές είναι να πω ότι θεωρώ σκουπίδια το ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ, αλλά δε με αφορά ούτε από τα ηλεκτρονικά ούτε από τα έντυπα ΜΜΕ.

Οσο κι αν υποψιάζομαι ότι αυτά ακριβαίνουν τη ζωή, ή οι τιμές κυμαίνονται από τα δικά τους ταρακουνήματα, ούτε μετοχές έχω ούτε πρόκειται ν' αποκτήσω. Εχω μάλιστα ακούσει να το λένε "ιερατείο", που ίσως να σημαίνει μην το εγγίζετε.

Ετσι ή αλλάζω κανάλι ή γυρίζω σελίδα.

Κάποιος έλεγε ότι το (χρηματιστήριο - τη λέξη αυτή δεν την ανέφερε, έμενε στο τρίτο ενικό πρόσωπο) ήταν στεναχωρημένο, ένιωθε κατάπτωση, έπασχε από κατάθλιψη, αλλά όλοι έλπιζαν πως θα αναρρώνυε, πως θα γινόταν καλά και πως τελικάθα ανορθωνόταν...

Νόμιζα ότι το επόμενο ρήμα θα ήταν, θα θέριευε και πάλι.

Αλλά, τον αναλυτή τον διέκοψε κάποιος δημοσιογράφος από τη Βοστόνη.

Μιλάτε, του είπε, σαν να πρόκειται το χρηματιστήριο, (αυτός τόλμησε να το κατονομάσει ή μάλλον να προσθέσει δίπλα στο άρθρο το, το ουσιαστικό) να είναι άνθρωπος. Ολες οι καταστάσεις που του αποδίδετε είναι ανθρώπινες.

Δεν ήμουν έτοιμη να παραδεχτώ ότι αυτή τη φορά μια εκπομπή που δεν παρακολουθώ σε καμιά γλώσσα ήταν σκουπίδια. Πάντως αυτά τα σκουπίδια στροβιλίζονταν στο μυαλό μου για μέρες.

Μέχρι που κάποιο απόγεμα, στο τέλος κάποιου δελτίου ειδήσεων, παρουσιάστηκε ο πλέον γνωστός αναλυτής του χρηματιστηρίου και πριν αλλάξω κανάλι, τον άκουσα να λέει, σ' ευχαριστώ, και μ' έπιασε. Κι έτσι άκουσα και τη συνέχεια που έβγαινε από τα χείλη του που σχημάτιζαν, καθώς μιλούσε, ένα πλατύ χαμόγελο:

Σ' ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ πολύ γιατί συνήλθες τόσο γρήγορα, γιατί οι προοπτικές προϋποθέτουν μια ανοδική πορεία. Σ' ευχαριστώ γιατί έδειξες την αντοχή σου και το σθένος σου.

Περίμενα λίγο να δω το πρόσωπο εκείνου στον οποίο απευθυνόταν.

Και είδα:

Απέναντί του και απέναντί μου φάνηκαν στη μικρή οθόνη της τηλεόρασης οι ηλεκτρονικοί πίνακες του χρηματιστηρίου της Γουόλ Στριτ με όλους τους δείκτες σε άνοδο.

Επιτέλους, αναφώνησα με ανακούφιση, η γλώσσα εξανθρωπίζεται.

Είχα φτάσει στο ανώτατο σημείο αυτοσαρκασμού.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ